Αποχαιρετισμός στο δικό μας Μανώλη…

Μανώλη μας,

Με μάτια βουρκωμένα, βαριά την καρδιά, απέραντη θλίψη, με πόνο ψυχής σου γράφω. 

Το τραγικό Αυγουστιάτικο μαντάτο του χαμού σου μας άφησε άφωνους. Τόσο απρόσμενο, τόσο ξαφνικό, τόσο γρήγορο, τόσο μα τόσο θλιβερό.   Τόσο έντονο που μπλόκαρε το μυαλό, πάγωσε την καρδιά και μάταια προσπαθώ να βρω τις λέξεις για να μιλήσω για σένα. Σ΄ αυτή τη συναισθηματικά φορτισμένη ιερή στιγμή του αποχαιρετισμού νιώθω τις λέξεις τόσο φτωχές, τόσο ασήμαντες.

Μανώλη μου,

Σε γνωρίζω από τότε που ήρθες στη Ρόδο ως διορισμένος νηπιαγωγός. Εφτά χρόνια βρισκόμασταν τακτικά και μιλούσαμε, μιλούσαμε, μιλούσαμε διαρκώς για εκπαιδευτικά θέματα. Ήσουν νέος, με διάθεση για τη δουλειά και με ενδιαφέρον για την εκπαίδευση και σε προβλημάτιζαν αρκετά παιδαγωγικά ζητήματα, ενώ σε άλλα τόσα άνοιγες τη συζήτηση γιατί ήθελες να τα γνωρίζεις στο βάθος. Κάπως έτσι αρχίσαμε τις σχεδόν ολονύχτιες συζητήσεις και τις συνεχίσαμε για εφτά χρόνια. Κάπως έτσι ήρθαμε κοντά, γίναμε στενοί συνεργάτες και όταν ήρθες στην ΟΜΕΡ τότε πλέον κάναμε αρκετή παρέα.

Αγόρι μου,

Συνήθιζα να σε προσφωνώ έτσι γιατί μου έκανες την τιμή να με θεωρήσεις μέντορά σου και να μάθεις τη δουλειά μας από μένα, γι αυτό και έγινες εκπαιδευτικά παιδί δικό μου, ο μοναχογιός μου. Σε περίμενα, αυτό το Σεπτέμβρη να έρθεις να μιλήσουμε από κοντά για τα σχέδιά σου, το διδακτορικό σου, τις πρακτικές των φοιτητών…

Μανώλη μου,

Σε περίμεναν και τα κορίτσια στο Δ.Σ. της ΟΜΕΡ να βρεθείτε για να σχεδιάσετε τις εκδηλώσεις της φετινής χρονιάς… Σε περίμενε η Μαρία με λαχτάρα για να προσπαθήσετε να δουλέψετε στο ίδιο νηπιαγωγείο… Όμως, η μοίρα είχε το δικό της σχέδιο. Είχε ήδη σημάνει το τελευταίο της κουδούνι για σένα. Ένα κουδούνι που έκανε τον πιο φριχτό και άγριο θόρυβο για τους γονείς, τα αδέρφια, τους συνεργάτες, τους φίλους σου και μας άφησε απαρηγόρητους.

Μανώλη  μου,

Για την κοινότητα των νηπιαγωγών στη Ρόδο, για την ΟΜΕΡ στη Ρόδο, για  το Πανεπιστήμιο στη Ρόδο και για τον καθένα και την καθεμιά από μας που σε ζήσαμε και σε αγαπήσαμε μετράει και θα εξακολουθεί να μετράει η απουσία σου. Κρατούμε ως παρηγοριά τη γλυκιά ανάμνηση των στιγμών που ζήσαμε μαζί σου και της παρουσίας σου που ομόρφαινε τον προσωπικό μας χώρο.

Καλό ταξίδι Μανώλη μας

Αλησμόνητος Αγόρι μου

                                                                                              

                                                                                                           Σεβαστή Ματθαίου

Ο Μανώλης Κυνηγάκης γεννήθηκε στις Καλάθενες Κισσάμου Χανίων. Σπούδασε στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. Ήταν πτυχιούχος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και υποψήφιος διδάκτορας  του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη Φιλοσοφία, την ποίηση, το θέατρο, τη μουσική και το διάβασμα. Δούλεψε σαν Νηπιαγωγός στη Ρόδο. Ήταν δραστήριο μέλος του παραρτήματος Ρόδου της ΟΜΕΡ και διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ρόδου. Στις 24 Αυγούστου ένα τραγικό ατύχημα διέκοψε τη, γεμάτη δημιουργία και πάθος, ζωή του και βύθισε στο πένθος όλους εμάς που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να πορευτούμε μαζί του. Το ΔΣ του παραρτήματος θέλοντας να τιμήσει την προσφορά του Μανώλη, αποφάσισε να αφιερώσει στη μνήμη του όλες τις εκδηλώσεις της φετινής χρονιάς και να ενισχύσει τη δράση του ΧΑΜΟΓΕΛΟ του ΠΑΙΔΙΟΥ προσφέροντας το συμβολικό ποσό των 300 ευρώ.